W głębokim, tajemniczym lesie mieszkał mały jeż. Jeżyk uwielbiał przygody i odkrywanie nowych rzeczy. Pewnego pięknego wiosennego dnia, gdy spacerował po lesie, zobaczył coś niesamowicie pięknego. Była to najpiękniejsza tęcza, jaką kiedykolwiek widział. Jego małe jeżowe oczy zaświeciły się z zachwytu i postanowił wyruszyć w pełną przygód podróż, aby zobaczyć tęczę.
Nie wiedział jednak, jak się do niej dostać. Postanowił więc zapytać swoich przyjaciół z lasu. Poszedł do wiewiórki, sowy i lisa i poprosił ich o radę. Wszystkie zwierzęta udzieliły mu dobrych rad i zachęciły do dalszej podróży. Z oczami pełnymi determinacji i sercem pełnym odwagi, mały jeż wyruszył w swoją podróż.
Po drodze napotkał różne przeszkody: głęboką rzekę, wysoką górę i ciemny las. Ale z pomocą swoich nowych przyjaciół – żaby, która przeniosła go przez rzekę, kozy, która przeniosła go na górę i sowy, która pokazała mu drogę przez las, pokonał wszystkie te przeszkody. Wszystkie te zwierzęta dodawały mu otuchy i pomagały w drodze.
W końcu dotarł do końca tęczy. Ale ku swojemu zaskoczeniu odkrył, że tęcza zniknęła. Był smutny, ponieważ chciał znaleźć skarb na końcu tęczy. Ale potem zdał sobie sprawę, że nawet jeśli nie znalazł skarbu, którego szukał, przeżył niesamowitą podróż pełną przygód.
Mały jeż wrócił więc do swojego lasu. Kiedy wrócił, wszystkie zwierzęta powitały go z radością i świętowały jego powrót. Jeżyk zrozumiał, że prawdziwym skarbem nie jest złoto czy klejnoty na końcu tęczy. Prawdziwym skarbem są przyjaciele, których spotkał po drodze i przygody, które przeżył. I tak żył długo i szczęśliwie, pełen radości i wdzięczności za to, czego doświadczył.