Podróż Małego Księżyca

Dawno, dawno temu istniało Księżycowe Królestwo, daleko poza rozgwieżdżonym niebem, gdzie każdego wieczoru mały Księżyc świecił światłem, które usypiało dzieci Ziemi. Był to piękny, spokojny świat, pełen srebrnego pyłu i tysięcy błyszczących gwiazd. Ale mały Księżyc był ciekawy i chciał wiedzieć, jak wygląda świat pod nim, na Ziemi. Jego ojciec, Duży Księżyc, opowiadał mu o zielonych lasach, niebieskich rzekach i szczęśliwych dzieciach, a Mały Księżyc chciał zobaczyć to wszystko na własne oczy.

Pewnego dnia Mały Księżyc zdecydował, że nadszedł czas na jego przygodę. Zeskoczył z nieba na Ziemię i zaczął odkrywać jej piękno. Spotkał w lesie zwierzęta, które na pierwszy rzut oka wydawały się dzikie, ale w rzeczywistości były bardzo przyjazne i życzliwe. Spotkał też wesołe dzieci z pobliskiej wioski, które chciały się z nim bawić i pokazały mu, jak to jest być dzieckiem na Ziemi.

Wkrótce jednak pojawił się problem. Kiedy zrobiło się ciemno, a mały księżyc chciał ponownie zabłysnąć na niebie, okazało się, że nie wie, jak wrócić. Widok Ziemi z góry bardzo różnił się od widoku z lasu, więc Mały Księżyc zgubił się i poczuł się samotny i smutny.

Ale nie był sam przez długi czas. Zwierzęta z lasu i dzieci z wioski, które spotkał w ciągu dnia, przyszły mu na ratunek. Wszyscy połączyli siły, aby pomóc mu odnaleźć drogę powrotną do nieba. Używając świetlików i lustra, stworzyli ścieżkę światła, którą Mały Księżyc mógł podążać z powrotem do swojego domu. I tak nasz mały Księżyc zdołał powrócić na niebo, a dzieci na Ziemi mogły ponownie zasnąć pod jego łagodnym światłem.

Od tej pory, ilekroć Mały Księżyc świeci na niebie, pamięta o swoich przyjaciołach na Ziemi i uśmiecha się do nich podczas ich podróży do krainy snów. I tak kończy się nasza opowieść, ale nie martw się, Księżyc wciąż jest z nami i świeci dla nas każdej nocy. Dobranoc, drogie dzieci, niech księżyc pieści was swoim dobranocnym światłem.